Veelvoorkomende ademhalingspatronen

Onregelmatige ademhaling omvat de ademhalingspatronen vier, vijf en zes en bestaat uit hoesten, snuiven, zuchten, adem inhouden en ruim ademhalen voordat we gaan praten of onze keel schrapen, enz.

Laten we eens kijken naar de zes meest voorkomende ademhalingspatronen.

1. Optimale ademhaling

Een optimale ademhaling komt overeen met de behoeften van ons lichaam op elk moment. In rust ademen we in en uit door onze neus op een langzame, lage, ontspannen, ritmische en stille manier. Bij de inademing blijft het bovenste deel van onze borstkas relatief stil, terwijl het onderste deel zich meer uitstrekt, op een soepele manier - naar voren, naar achteren en opzij. Ook de maag kan zich iets naar voren uitstrekken. Door deze bewegingen wordt de bodem van de longen met lucht gevuld.

Bovendien is de uitademing passief, en zijn de spieren inactief terwijl het middenrif, onze belangrijkste ademhalingsspier, terugkeert naar zijn oorspronkelijke positie. Het onderste deel van de ribbenkast klapt in en de maag trekt zich terug.

In rust ademen we ongeveer zes tot twaalf keer per minuut, waarbij we ruwweg twee á drie seconden inademen, drie á vier seconden uitademen, met een aangeboren pauze van 2twee á drie seconden voordat we aan de volgende inademing beginnen.

Dit betekent in feite dat de uitademing, inclusief de bijbehorende pauze, langer duurt dan de inademing, waardoor ons herstelvermogen toeneemt. Vervolgens wordt de inademing automatisch verbeterd doordat de lucht in grotere mate naar de lagere delen van de longen wordt gebracht.

2. Overademen

Bij overademen (‘overbreathing’) ademen we zestien 16-22 keer per minuut. De ademhalingen zijn groter, waarbij elke ademhaling vijftig tot honderd procent meer lucht bevat dan optimaal is. In plaats van een halve liter per ademhaling, bevat elke ademhaling 0,7 tot 1,0 liter.

Overademen is eigenlijk een laaggradige, gemaskeerde vorm van hyperventilatie, en we zijn ons er meestal niet van bewust wanneer we te veel ademen.

3. Hijgen

Bij hijgen ademen we 22-30 ademhalingen per minuut en zijn we sterk overademd door snel en hoog in de borst te ademen. De mond staat vaak open en we nemen een gebogen houding aan.

Als we door de mond ademen, duwen we de kin meestal iets naar voren en omhoog om de luchtwegen open te houden. Verder golft de bovenkant van de borst bij het ademen en zijn de bijkomende spieren in nek en schouders actief.

4. Borstademhaling

Bij borstademhaling ademen we 16-22 keer per minuut in korte, oppervlakkige ademhalingen hoog in de borstkas. Elke ademhaling is korter dan optimaal, en het voelt alsof we helemaal niet ademen. Ook al ademen we oppervlakkig, we ademen toch te veel omdat ons lichaam de "bijna-niet-ademhaling" compenseert door te zuchten, te geeuwen, of af en toe een grotere ademteug te nemen. Dit zijn allemaal grote ademhalingen en zelfs als we ze maar eens in de paar minuten doen, zijn ze genoeg om de overademing in stand te houden.

Zittend nemen we vaak een licht ingezakte houding aan en ontstaat de bureau-ademhaling. Dit heeft als gevolg dat de ruimte voor het middenrif om goed te werken afneemt. Bureau-ademhaling" komt vaak voor bij mensen die op kantoor werken. Na verloop van tijd wordt een voorovergebogen houding onze natuurlijke rechte houding.

5. Chaotische ademhaling

Een chaotische ademhaling is onregelmatig, zwaar en luid. Meestal beseffen we niet dat we tegelijkertijd ademen en deze geluiden maken. Het is onmogelijk een geluid te maken zonder tegelijkertijd te ademen. Geluiden kunnen zowel bij het in- als uitademen worden gemaakt, d.w.z. keelklikken, zuchten, gapen, kreunen, hijgen en puffen, hoesten, snurken en snotteren.

Gewoonlijk halen degenen onder ons die chaotisch ademen zwaar adem voor ze praten en/of snakken naar lucht en spreken snel - wat ik het "nieuwsreporter-syndroom" noem. Chaotisch ademen veroorzaakt verstoring en heeft een negatief effect op ons lichaam.

6. Periodieke ademhaling

Periodieke ademhaling wordt gekenmerkt door een stagnerende ademhaling .We vergeten dan als het ware uit te ademen, vaak wanneer we ons concentreren. De mond wordt vaak opengehouden. Voor velen lijkt het dan alsof de ademhaling vastzit en kunnen het gevoel hebben dat ze helemaal niet ademen.

Waar we ons niet van bewust zijn, is dat wanneer we weer gaan ademen, we dat compenseren door te veel te ademen. Slaapapneu is de medische term voor vastzittende ademhaling tijdens de slaap.

Aangezien vastzittende ademhaling overdag meestal voorkomt wanneer we ons concentreren, zouden we het concentratie-apneu kunnen noemen. Andere termen zijn sms-apneu, computer-apneu of stress-apneu.